6 Σεπτεμβρίου 2393
— Τριακόσια περίπου χρόνια μετά τη Μεγάλη Κατάρρευση
Η περίοδος πριν και μέχρι τη Μεγάλη Κατάρρευση (1750-2093) έχει μια ιδιαίτερη ιστορική σημασία. Πολλές κοινωνίες γνώρισαν την άνοδο και την πτώση, ελάχιστες όμως άφησαν έναν τόσο σαφή και εκτενή απολογισμό για το τι τους συνέβη και γιατί, όσο τα έθνη-κράτη του 21ου αιώνα που αυτοχαρακτηρίζονταν Δυτικός Πολιτισμός. Ακόμα και σήμερα, δύο χιλιετίες μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων και των Μάγια και μία χιλιετία μετά το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι ειδικοί διαφωνούν ως προς τις πρωταρχικές αιτίες που οδήγησαν στην πτώση αυτών των πολύπλοκων κοινωνικών συστημάτων. Η περίπτωση του Δυτικού Πολιτισμού είναι διαφορετική. Οι επιπτώσεις της δράσης του δεν ήταν απλώς προβλέψιμες. Είχαν ήδη προβλεφθεί. Οι Δυτικοί γνώριζαν τι τους συνέβαινε, αλλά στάθηκαν ανίκανοι να το σταματήσουν. Διαψεύδοντας τη λαϊκή σοφία της εποχής, η γνώση δε μετατράπηκε σε δύναμη.
Ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα, ήταν σαφές ότι θα έπρεπε να είχαν ληφθεί άμεσα μέτρα για τη μετάβαση σε έναν κόσμο μηδενικών εκπομπών CO2. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός πως συνέβη το αντίθετο. Ο Δυτικός Πολιτισμός διέθετε την τεχνογνωσία και την ικανότητα να πραγματοποιήσει μια ομαλή μετάβαση στην ανανεώσιμη ενέργεια, ωστόσο οι διαθέσιμες τεχνολογίες δεν εφαρμόστηκαν εγκαίρως. Η αποτυχία δεν ήταν τεχνολογική ή γνωστική. Ήταν ιδεολογική. Η κοινωνία τους είχε παγιδευτεί στη μέγγενη δύο παραλυτικών ιδεολογιών: του θετικισμού και του νεοφιλελευθερισμού.
Το Κοσμικό Λάτε συνεχίζει να υπάρχει γιατί άνθρωποι σαν κι εσάς το υποστηρίζουν. Αν θέλετε να γίνετε μέλος και να έχετε πρόσβαση σε όλα τα γράμματα, μπορείτε τώρα να αποκτήσετε συνδρομή με μόλις 15€ τον χρόνο.