Οι μέλισσες κάνουν κυψέλες, τα μυρμήγκια φωλιές κι οι άνθρωποι κοινωνίες. Έχουμε ευρύτερο πλαίσιο και μεγαλύτερη ελευθερία από τις μέλισσες, αλλά κατά βάση το συμφέρον μας συμβαδίζει με της ομάδας. Η επιλογή του μπλε χαπιού ανταποκρίνεται σε αυτό το χαρακτηριστικό, επιβεβαιωμένο από τις πραγματικές ιστορικές περιστάσεις όπως οι πόλεμοι και από την επιλογή της πλειονότητας του 63 κόμμα κατι%, αν θυμάμαι καλά. Υπάρχει και το σενάριο να επιβιώσει κάνεις μόνος ή μαζί με τους υπόλοιπους που αδυνατούν να συνδεθούν με την κοινωνία και να αναλάβουν ευθύνες για αυτή. Είτε λοιπόν εμπιστεύομαι την κοινωνία, είτε αρνούμαι να επιβιώσω μετά τη διάλυση της, η επιλογή είναι απλή για μένα: μπλε χάπι.
Ακούω το σκεπτικό σου και επί της ουσίας συμφωνώ, αλλά αν αυτό το ερώτημα τίθονταν πραγματικά, σε διαβεβαιώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα επέλεγε το κόκκινο χάπι. Αυτό διότι ο άνθρωπος όταν τίθεται θέμα απόλυτης επιβίωσης είναι προγραμματισμένος να βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Άλλο το να προγραμματίζεις για την λειτουργία της κοινωνίας σε μελλοντικό χρόνο και άλλο το να πάρεις μια απόφαση χωρίς συνεννόηση για το αν θα ζήσεις την επόμενη στιγμή.
Οι πολλοί δε θέλουν ούτε να πεθάνουν ούτε να σκοτώσουν τους αδύναμους, για να το θέσω πιο εθνικοσοσιαλιστικα, αλλά καλό είναι σκεφτούμε και εάν είμαστε σε ένα σημείο προσωπικής, κοινωνικής και φυλετικής (με την έννοια της ανθρώπινης φυλής) εξέλιξης όπου η ζωή και η επιβίωση συμπίπτουν. Σίγουρα η ζωή προϋποθέτει την επιβίωση, αλλά εξαντλείται εκεί;
Το λες λιγάκι παρήγορο για την κοινωνική συνοχή και ενσυναίσθηση το 65% που επέλεξαν το μπλε χάπι. Δεν ήμουν τόσο αισιόδοξος, αλλά διαψεύστηκα.
Αυθορμήτως και εγώ το μπλε χάπι επέλεξα. Εξαιρετικά παρακινδυνευμένο μεν, αλλά με την ελπίδα πως πολλοί ακόμη θα σκεφτούν σαν και εμένα και θα περισώσουν όσους από λάθος/αφέλεια/σκοπιμότητα επέλεξαν το μπλε χάπι εξ' αρχής.
Ορθολογικά και μόνο, εξ αρχής διάλεξα το κόκκινο και μένω σε αυτό. Εχω περάσει από περιόδους τάσης αυτοκτονίας και έχω αποπειραθεί στο παρελθόν αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω καλά.
Οι μέλισσες κάνουν κυψέλες, τα μυρμήγκια φωλιές κι οι άνθρωποι κοινωνίες. Έχουμε ευρύτερο πλαίσιο και μεγαλύτερη ελευθερία από τις μέλισσες, αλλά κατά βάση το συμφέρον μας συμβαδίζει με της ομάδας. Η επιλογή του μπλε χαπιού ανταποκρίνεται σε αυτό το χαρακτηριστικό, επιβεβαιωμένο από τις πραγματικές ιστορικές περιστάσεις όπως οι πόλεμοι και από την επιλογή της πλειονότητας του 63 κόμμα κατι%, αν θυμάμαι καλά. Υπάρχει και το σενάριο να επιβιώσει κάνεις μόνος ή μαζί με τους υπόλοιπους που αδυνατούν να συνδεθούν με την κοινωνία και να αναλάβουν ευθύνες για αυτή. Είτε λοιπόν εμπιστεύομαι την κοινωνία, είτε αρνούμαι να επιβιώσω μετά τη διάλυση της, η επιλογή είναι απλή για μένα: μπλε χάπι.
Ακούω το σκεπτικό σου και επί της ουσίας συμφωνώ, αλλά αν αυτό το ερώτημα τίθονταν πραγματικά, σε διαβεβαιώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα επέλεγε το κόκκινο χάπι. Αυτό διότι ο άνθρωπος όταν τίθεται θέμα απόλυτης επιβίωσης είναι προγραμματισμένος να βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Άλλο το να προγραμματίζεις για την λειτουργία της κοινωνίας σε μελλοντικό χρόνο και άλλο το να πάρεις μια απόφαση χωρίς συνεννόηση για το αν θα ζήσεις την επόμενη στιγμή.
Οι πολλοί δε θέλουν ούτε να πεθάνουν ούτε να σκοτώσουν τους αδύναμους, για να το θέσω πιο εθνικοσοσιαλιστικα, αλλά καλό είναι σκεφτούμε και εάν είμαστε σε ένα σημείο προσωπικής, κοινωνικής και φυλετικής (με την έννοια της ανθρώπινης φυλής) εξέλιξης όπου η ζωή και η επιβίωση συμπίπτουν. Σίγουρα η ζωή προϋποθέτει την επιβίωση, αλλά εξαντλείται εκεί;
Το λες λιγάκι παρήγορο για την κοινωνική συνοχή και ενσυναίσθηση το 65% που επέλεξαν το μπλε χάπι. Δεν ήμουν τόσο αισιόδοξος, αλλά διαψεύστηκα.
Αυθορμήτως και εγώ το μπλε χάπι επέλεξα. Εξαιρετικά παρακινδυνευμένο μεν, αλλά με την ελπίδα πως πολλοί ακόμη θα σκεφτούν σαν και εμένα και θα περισώσουν όσους από λάθος/αφέλεια/σκοπιμότητα επέλεξαν το μπλε χάπι εξ' αρχής.
Ορθολογικά και μόνο, εξ αρχής διάλεξα το κόκκινο και μένω σε αυτό. Εχω περάσει από περιόδους τάσης αυτοκτονίας και έχω αποπειραθεί στο παρελθόν αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω καλά.