Η αντίστασή σου στην "fast food" αρθρογραφία και η παραγωγή άρθρων τέτοιας ανάλυσης ιδεών, σκέψεων και πηγών είναι πραγματικά συγκινητική, Στέφανε.
Δεν είχα ξανακούσει ποτέ την ιστορία για το πώς έμεινε αυτή η φράση. Διαβάζοντάς την μου θύμισε την έρευνα για τα Tipping Points στην περιβαλλοντική κρίση, σημεία από τα οποία "δεν υπάρχει επιστροφή". Σαν την ενέργεια ενεργοποίησης των χημικών αντιδράσεων.
Η δική μου μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτή την συζήτηση είναι στο να δω (ή έστω εκτιμήσω) ποιός είναι ο καθοριστικός παράγοντας, ο "ελέφαντας στο δωμάτιο", ο καταλύτης. Τι είναι αυτό, σε αυτό το πολυπαραγοντικό complex system που αν επικεντρωθούμε εκεί θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την πορεία προς τα "νότια". Είναι η ευθύνη των φιλήσυχων Γερμανών πολιτών του 1933 μεγαλύτερη ή της μιας χούφτας επιχειρηματιών της αυτοκινητοβιομηχανίας που τάισαν με αναβολικά το άλλοτε περιθωριακό ναζιστικό μόρφωμα;
Είναι το 50% των Ελλήνων που δεν πήγαν να ψηφίσουν σε εκλογές ο καταλύτης, ή οι 5 παντοδύναμοι ολιγάρχες που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και ελέγχουν την greek mafia;
Και ίσως κάποιος ακαδημαϊκός με βαθιά γνώση μου πει "είναι σύνθετο το θέμα, πολλοί οι παράγοντες, πολλές οι αιτίες" και κάπως έτσι γενικά και αερόλογα να πάμε παρακάτω. Ίσως γράψουμε και ένα paper, πάμε σε ένα συνέδριο, και κάνουμε ένα ωραίο άρθρο στο Atlantic.
Αλλά για μένα αυτή η συζήτηση χωρίς να ξέρω ποιος ακριβώς είναι ο Νο1 λόγος που έκανε τον Καίσαρα να περάσει τον Ρουβίκωνα, χωρίς να το όνομα του καταλύτη, του εχθρού αν θες, με αφήνει παράλυτη τελικά, overwhelmed, και πολύ κοντά στην παραίτηση.
Γιατί δεν ξέρω τι σκατά τελικά πολεμώ. Πώς να συμμετάσχω σε μια προσπάθεια να πείσουμε τον στρατό του Καίσαρα να μην τον ακολουθήσει.
Αμερικανίδα είμαι. Ηλικιωμένη. Έχεις δίκιο. Δυστυχώς. Υπάρχει ένας ακόμα μεγάλος παράγοντας εδώ, νομίζω - ρατσισμός. Πολλοί από τους υπαλλήλους στον κυβερνητικό μας μηχανισμό - ιδιαίτερα στο D.C. - είναι Μαύροι. Και όταν οι Μαύροι χάνουν την δουλειά τους - μία χαρά είναι για τους οπαδούς αυτού του προέδρου. Για αυτούς, η ζωή είναι κανονική. Αλλά δεν θα είναι κανονική πολύ περισσότερο - Με συγχωρείτε για τα ελληνικά μου, ελπίζω ότι οι φράσεις μου είναι - πως τα λέμε - κατανόητες.
Τρομάζω γι αυτά που έρχονται ειδικά για το μέλλον των παιδιών . Νιώθω ότι ζούμε τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας .Μακάριοι μέσα στον καταναλωτισμό μας! Όμως προσπαθώ να δω το φως στη μαυρίλα. Η κινητοποίηση για τα Τέμπη μου έδωσε ελπίδα , ότι υπάρχει ακόμα ένα υγιές κομμάτι που αντιδρά, αρκεί να υπάρχει ένα σωστό πρότυπο. Το που θα γύρει η ζυγαριά θα εξαρτηθεί από το τι θα πράξει ο καθένας από εμάς.
Ας μού επιτραπεί να επισημάνω ότι σε αντίθεση με τα δικτατορικά καθεστώτα, τα καθεστώτα τα φασιστικά εκλέγωνται από τον λαό και γι' αυτό συμβαίνει να είναι τα πιό επικίνδυνα.
Σε αυτό το πλαίσιο ΝΑΙ, ο πανηγυρικά εκλεγμένος απ' τον Αμερικανικό λαό Τράμπ, είναι νεοφασίστας και γι' αυτό αποφασίζει δίχως σοβαρές αντιδράσεις, τα όσα ανέφερες Στέφανε στο όντως αναλυτικό κείμενό σου.
Όσο για την Ελλάδα, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, διακρίνω πως δεν διαφέρει το πλαίσιο διότι, στον Καπιταλισμό ζούμε με τον Ρουβίκωνα πιά να τον έχουμε διαβεί προ πολλού, περιμένωντας απλά στη νότια όχθη του να στεγνώσουν τα παπούτσια μας φορώντας τα...
Η αντίστασή σου στην "fast food" αρθρογραφία και η παραγωγή άρθρων τέτοιας ανάλυσης ιδεών, σκέψεων και πηγών είναι πραγματικά συγκινητική, Στέφανε.
Δεν είχα ξανακούσει ποτέ την ιστορία για το πώς έμεινε αυτή η φράση. Διαβάζοντάς την μου θύμισε την έρευνα για τα Tipping Points στην περιβαλλοντική κρίση, σημεία από τα οποία "δεν υπάρχει επιστροφή". Σαν την ενέργεια ενεργοποίησης των χημικών αντιδράσεων.
Η δική μου μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτή την συζήτηση είναι στο να δω (ή έστω εκτιμήσω) ποιός είναι ο καθοριστικός παράγοντας, ο "ελέφαντας στο δωμάτιο", ο καταλύτης. Τι είναι αυτό, σε αυτό το πολυπαραγοντικό complex system που αν επικεντρωθούμε εκεί θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την πορεία προς τα "νότια". Είναι η ευθύνη των φιλήσυχων Γερμανών πολιτών του 1933 μεγαλύτερη ή της μιας χούφτας επιχειρηματιών της αυτοκινητοβιομηχανίας που τάισαν με αναβολικά το άλλοτε περιθωριακό ναζιστικό μόρφωμα;
Είναι το 50% των Ελλήνων που δεν πήγαν να ψηφίσουν σε εκλογές ο καταλύτης, ή οι 5 παντοδύναμοι ολιγάρχες που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και ελέγχουν την greek mafia;
Και ίσως κάποιος ακαδημαϊκός με βαθιά γνώση μου πει "είναι σύνθετο το θέμα, πολλοί οι παράγοντες, πολλές οι αιτίες" και κάπως έτσι γενικά και αερόλογα να πάμε παρακάτω. Ίσως γράψουμε και ένα paper, πάμε σε ένα συνέδριο, και κάνουμε ένα ωραίο άρθρο στο Atlantic.
Αλλά για μένα αυτή η συζήτηση χωρίς να ξέρω ποιος ακριβώς είναι ο Νο1 λόγος που έκανε τον Καίσαρα να περάσει τον Ρουβίκωνα, χωρίς να το όνομα του καταλύτη, του εχθρού αν θες, με αφήνει παράλυτη τελικά, overwhelmed, και πολύ κοντά στην παραίτηση.
Γιατί δεν ξέρω τι σκατά τελικά πολεμώ. Πώς να συμμετάσχω σε μια προσπάθεια να πείσουμε τον στρατό του Καίσαρα να μην τον ακολουθήσει.
Αμερικανίδα είμαι. Ηλικιωμένη. Έχεις δίκιο. Δυστυχώς. Υπάρχει ένας ακόμα μεγάλος παράγοντας εδώ, νομίζω - ρατσισμός. Πολλοί από τους υπαλλήλους στον κυβερνητικό μας μηχανισμό - ιδιαίτερα στο D.C. - είναι Μαύροι. Και όταν οι Μαύροι χάνουν την δουλειά τους - μία χαρά είναι για τους οπαδούς αυτού του προέδρου. Για αυτούς, η ζωή είναι κανονική. Αλλά δεν θα είναι κανονική πολύ περισσότερο - Με συγχωρείτε για τα ελληνικά μου, ελπίζω ότι οι φράσεις μου είναι - πως τα λέμε - κατανόητες.
Τα ελληνικά σου είναι αξιοπρεπέστατα Jean. Εύχομαι κουράγιο για το μέλλον.
Ευχαριστώ. Ελπίζω να μην είναι η αρχή του δεύτερο μας εμφύλιου πολέμου.
Τρομάζω γι αυτά που έρχονται ειδικά για το μέλλον των παιδιών . Νιώθω ότι ζούμε τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας .Μακάριοι μέσα στον καταναλωτισμό μας! Όμως προσπαθώ να δω το φως στη μαυρίλα. Η κινητοποίηση για τα Τέμπη μου έδωσε ελπίδα , ότι υπάρχει ακόμα ένα υγιές κομμάτι που αντιδρά, αρκεί να υπάρχει ένα σωστό πρότυπο. Το που θα γύρει η ζυγαριά θα εξαρτηθεί από το τι θα πράξει ο καθένας από εμάς.
Ας μού επιτραπεί να επισημάνω ότι σε αντίθεση με τα δικτατορικά καθεστώτα, τα καθεστώτα τα φασιστικά εκλέγωνται από τον λαό και γι' αυτό συμβαίνει να είναι τα πιό επικίνδυνα.
Σε αυτό το πλαίσιο ΝΑΙ, ο πανηγυρικά εκλεγμένος απ' τον Αμερικανικό λαό Τράμπ, είναι νεοφασίστας και γι' αυτό αποφασίζει δίχως σοβαρές αντιδράσεις, τα όσα ανέφερες Στέφανε στο όντως αναλυτικό κείμενό σου.
Όσο για την Ελλάδα, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, διακρίνω πως δεν διαφέρει το πλαίσιο διότι, στον Καπιταλισμό ζούμε με τον Ρουβίκωνα πιά να τον έχουμε διαβεί προ πολλού, περιμένωντας απλά στη νότια όχθη του να στεγνώσουν τα παπούτσια μας φορώντας τα...